Ik heb gisteren gehoord dat het nog steeds erg koud is in Nederland, raar om er niet te zijn en de sneeuw niet te hebben kunnen meemaken. Niet dat ik Nederland in die zin mis, want ik zit hier echt op mijn plek. Wel vind ik het natuurlijk fijn om 1 a 2 keer per jaar naar Nederland te komen. Als ik dan les geef, ren ik tussendoor naar vrienden en kennissen. Het is wel altijd moeilijk kiezen, want de tijd is beperkt. Meestal wordt er iedere volgende keer weer nieuwe mensen bezocht.
2 x geleden ben ik bijvoorbeeld bij vrienden van mijn grootouders langs geweest, mijn grootouders zijn er niet meer en dan geeft dit toch een bijzonder gevoel. De lieve mensen ken ik niet anders dan Jopie en Rietje, maar voor veel andere mensen heet deze heer Johan. Van Rietje heb ik mijn eerste naailessen gehad, altijd gezellig, ik ging dan op woensdag avond af en toe met mijn moeder mee. Het was altijd gezellig en heel knus. Johan maakt prachtige beelden, zoals de muzen die een bad nemen bij de stadsschouwburg van Utrecht. Ik ben er zeer trots op ze te kennen, vooral omdat het van die warme bijzondere mensen zijn.
Ik hoop ze ook deze keer als ik in maart - april in Nederland ben ze te kunnen bezoeken. Vorige keer waren ze met vakantie, dus hebben we wat in te halen.
Nu moet ik natuurlijk jullie ook gaan vertellen over de eindelijk gekozen naam voor mijn WC, ja wholecloth, maar het klonk zo grappig. Ik heb een inschrijving gedaan voor een wedstrijd in Italia van Quiltitalia het italiaanse quiltersgilde. Dan moet je toch echt de WC een naam geven, want inzenden met de naam WC kan niet echt vind ik. De naam die ik heb gekozen ligt toch wel enigszins voor de hand en is geworden, tah tah tadaaaa! L'Ombra Viola, ik ben benieuwd wie weet wat het precies betekend, maar ik zal niet flauw zijn en zeggen dat het betekend, de paarse schaduw.
Nu zal ik nog even een foto plaatsen van waar ik woon omdat niet iedereen de andere blog kent, waar ik eigenlijk ook niet vaak op schrijf.
Wij wonen hier dus ook erg rustig en vaak heb ik geen zin om weg te gaan omdat ik mij hier zo fijn voel. Het is afgelegen, maar met 10 minuutjes zijn we in het drop waar we een paar boodschapjes kunnen doen en de kinderen op school zitten. Voor de wat meer grotere boodschappen rijden we 20 minuutjes, je raakt er aan gewend en in veel vinex wijken en zoals in Houten moet je toch ook de auto pakken voor de boodschappen, vooral als je zoals wij een groot gezin hebt. Is het niet echt te doen op de fiets.
Nu ga ik er maar eens een eind aan breien, ik ben met een nieuwe quilt bezig en daar moet ik nodig wat aan doen, want daar is geen draadje meer ingekomen sinds vorige week.
Veel groetjes en geniet van het leven! Babette.
Voor mijn machine quiltlessen in maart en april in Nederland en quiltvakantie's kijk op http://www.quiltstudiobabette.com