Zomer 2006

Bijna 2 jaar geleden, de zomer van 2006.

Mijn man Danny is inmiddels ruim 2 jaar ziek. Hij is zwaar depressief en chronisch overwerkt. Eigenlijk weet hij nog niet of hij op vakantie wil..... Denk nu niet meteen, dit wordt een zwaar verhaal, nee het is het begin van een avontuur.

Een avontuur waar wij niet op gerekend hadden!

De kinderen hebben zomervakantie en ik hang de tekeningen op die Dyami mijn 3e kind/ 2e zoon heeft gemaakt. Ik zie dat hij een mooie tekening heeft gemaakt met als onderwerp, wat ga ik doen met vakantie. Ik laat het aan Danny zien die eigenlijk gewoon tegen alles op ziet, dus laat staan dat hij op vakantie wil.

Danny is vaak een bikkel, maar andere kant gevoeliger dan meeste mannen zijn en willen laten zien. Hij ziet de mooie tekening van Dyami, waar een tent op staat in Frankrijk. Danny is gesmolten en de zaterdag voordat wij vertrekken, hakt hij de knoop door, we gaan op vakantie. Eigenlijk wil ik niet zo ver zegt hij: wat denk je van Italie? Ik zeg, dat is volgens mij verder dan Frankrijk. We pakken een kaart en besluiten om naar Italie te gaan, Lago Maggiore. Dat is net iets dichterbij dan de Provence in Frankrijk.

Op de maandag daarna vertrekken we bepakt en bezakt naar Italie, er is alleen een kleine maar... Onze jongste zoon Aibreann is nog niet bijgeschreven in een van onze paspoorten. We vinden het eng, maar we wagen het er op! Doem scenario's spoken door mijn hoofd. Italie en Duitsland geloof ik wel, maar wat doen ze bij de Zwitserse grens? Stel ze zetten je vast en verdenken je van kindersmokkel? Toch moesten we naar ons idee op vakantie gaan, want meer tijd was er niet in de zomervakantie. Na 10 dagen moest ik weer werken.

Na een erg lange reis komen we veilig over de Italiaanse grens, maar wat zijn die tenten op elkaar gepakt en wat is het er vol en toeristisch! We besluiten even iets te gaan eten, want het is net avond geworden. Als we uitgegeten zijn en afrekenen zijn we aangenaam verrast met de rekening. In Italie eet je voor een prikkie!

We gaan verder naar het zuiden. Tegen de nacht steken we recht door Milaan heen en zien een hoop kleurrijke dames, die schaargekleed bij een drukke weg lopen en behoorlijk stel auto's die langszaam rijden en waarvan de bestuurder kijkt of er iets van zijn gading bij loopt.

We rijden verder en slapen wat, Danny heeft een mooi luchtbed mee en een electrisch pompje. Hij gaat niet in de auto slapen maar tussen de maisvelden. Half slapend wacht ik tot het gezoem van het pompje voorbij is en irriteer me aan de muggen die snel de auto zijn ingevlogen. Danny gaat liggen en staat binnen 10 minuten naast me. In korte tijd lekgeprikt door een ander stel muggen komt hij toch in de auto slapen. Moe maar met een glimlach op mijn gezicht viel ik in slaap.

Na een paar uurtjes te hebben geslapen, gaan we door en als het licht wordt zoeken we een camping uit het meegebrachte gidsje. We rijden naar Montese het eerste wat we zagen was een gezellig plein en mensen die daar gezellig met elkaar stonden te praten. Na de weg te hebben gevraagd naar Maserno di Montese aan de plaatselijke gyneacoloog, kwamen we bij

Camping Ecochiocciola en gelukkig is er plek. We houden ons in de vakantie bezig gehouden met

uitrusten en vooral genieten! IJsjes eten in Zocca, ritjes in de buurt en naar een gigantische dorpsspeeltuin in Gaggio Montano. Eten deden wij in het restaurant in Maserno di Montese en bijna iedere keer waren wij onder de hoede van Luciana een erg lieve serveerster.

Dagje naar Pisa

We hebben de kinderen gevraagd wat ze nog wilde doen in Italie, Marysha wilde naar Pisa. Vanuit Maserno een rit van ruim 2 uur, maar de moeite waard. Vaak zijn oude gebouwen van een soort bakstenen gemaakt, dus dat verwachte ik ook te zien, maar Pisa is van marmer. De kinderen hebben ook genoten en ik vind het erg leuk te weten dat mijn kinderen ook daar interesse in hebben. Wij konden Dyami, die daar 5 jaar is, moeilijk uitleggen dat de toren niet om zou vallen en hij vond dat ook erg spannend.

Genietend van de mooiste Quiltpatronen in de gevels neem ik nog een paar foto's, zelfs voor quilten kan ik hier echt inspiratie opdoen.

Wat ook prachtig was waren de deuren die zaten in een van de gebouwen bij de toren. Het waren deuren van wel 6 meter hoog en er stonden allemaal portretten op van gebeurtenissen. De portretten waren 3 - dimensionaal.

In een tentje hebben we nog een heerlijke pizza gegeten en aangezien we nu in Toscane waren en ik graag dat landschap wilde zien zijn we via een andere route terug gereden. We kwamen het bordje Vinci tegen, uit interesse erdoor heengereden. Lief klein dorpje met een museum. We hopen hier een volgende keer nog eens terug te komen.

Dagje wandelen bij Pianaccio een prachtig riviertje spannend om over de keien te klimmen.

Ook hier hopen we een keer naar toe terug te gaan.

Op de camping heerste er rust en we hadden contact met de Italianen die daar ook stonden. Of het met handen en voeten ging of niet, ze doen hun best voor je en Danny en ik raakten steeds meer overtuigd dat we gek waren op dit land en hun bevoking.

Ook kregen we buren, allerliefste mensen de familie Fontana. Massimo, Sonia, Melissa en Lorenzo. Marysha mijn dochter speelde met Melissa en Giannai mijn oudste zoon speelde met Lorenzo. Na een paar dagen was het dan echt tijd voor ons om terug te gaan naar Nederland en Massimo nodigde ons uit om 's avonds bij hun te komen eten.

Hij kookte voor ons Spaghetti alla Carbonara, als het lekker was het hij het gemaakt, zo niet had zijn vrouw Sonia gekookt, maar het was heerlijk!

Marysha en Melissa

Op de terugweg reden we natuurlijk met pijn in ons buik naar de Zwitserse grens, die moesten wij nog 2 keer passeren. De eerste grens waren we redelijk snel door, maar we hadden echt een rottijd file voor de Gotharttunnel en die tweede grens liet nog iets langer op zich wachten. Toen we daar eindelijk aankwamen, reden we de controle voorbij, we dachten het gehad te hebben, maar dat was niet zo. Er stond een tweede controle, twee auto's naar rechts en een naar links. Danny en ik praten niet en de spanning stijgt enorm, we denken: nu zijn we er 'geweest'! Ons voorbereidend op het ergste rijden wij langzaam langs het tweede controle huisje en vol verbazing en ongeloof zien we rechts een stukje verderop dat de mensen die rechts af moesten, worden gecontroleerd. De opluchting liet even op zich wachten, de spanning was te hoog geweest. Als er een stel 7 peentjes heeft gezweet, dan waren wij dat op dat moment.
Veilig en wel zijn wij 's avonds laat thuis in Dalen gekomen. Moe maar zeer voldaan van een heerlijke vakantie en het begin van ons Avontuur.......