Eergisternacht heb ik wel de aardbeving gevoeld. Ik had net 20 minuten ervoor het licht uitgedaan en was denk ik net in slaap gevallen.
Het bed schudde van de aardbeving, maar ik twijfelde een beetje of mijn man zich niet om draaide en wiebelde om lekker te gaan liggen. Ik voelde aan hem, maar hij lag stil te slapen. Ik had de gedeeltelijke tegenwoordigheid van geest om mijn aardbeving app te controleren, maar die is natuurlijk niet direct bijgewerkt. Dat realiseerde ik mij pas, toen ik 'm geopend had. Daarna ben ik zelf goed gaan liggen en ben gaan slapen.
Toen ik de volgende dag wakker werd had ik van een vriendin die hier in de buurt woont een melding van een appje, wist ik het zeker. Meteen dacht ik aan wat er die nacht was gebeurd. Of alles goed was met ons? Ja, met ons alles goed, met hun ook kreeg ik te horen. Gelukkig! Zij hadden overal doorheen geslapen, een andere vriendin had het 2 x gevoeld die nacht en ook de naschok van de nacht er op. Ik keek meteen op Facebook, want als zij vroeg of het goed ging terwijl ze 10 minuten bij ons vandaan woont, dan zijn er in Nederland ook vrienden die zich zorgen maken. Ik heb iedereen even snel beantwoord en er zo snel mogelijk een berichtje op mijn tijdlijn gezet dat alles oké was. Maar er kwamen nog meer berichtjes op dat berichtje. Zo hartverwarmend dat jullie aan ons dachten en wilden weten of alles goed ging. Bij deze heel erg bedankt aan jullie allen <3
Overdag hoor en lees je wel het een en ander op Facebook. Een foto van de straat voor en een foto van de straat na de aardbeving. Het dodental begint bij 8 maar gedurende de dag loopt het op en op...
'S avonds laat hebben we pas het journaal gekeken en zagen de beelden met een politiedrone genomen. Wat een verschrikking, angst en ellende voor die mensen, al die gebroken gezinnen. Het doet ons pijn dat er in de buurt zoveel verdriet is. Het epicentrum is namelijk maar 75 a 90 kilometer bij ons vandaan. Ook onze kinderen zijn er mee bezig, we hebben het er samen over en zijn even stil voordat we gaan eten. Als de kinderen naar bed moeten, blijkt er 1 nog laat wakker te zijn, de volgende dag zei hij ook niet lekker geslapen te hebben. Wat als het toch een vervelende naschok is, hier meer in de buurt. Eigenlijk wonen wij te ver van de breuklijn van de platen in de aarde vandaan, maar toch voelt dat voor hem niet altijd veilig genoeg...
In ons dorp gaan ze van alles en nog wat inzamelen dat ze kunnen missen voor de getroffenen. Bij een dorpsfeest waar wij ook altijd naar toe gaan, wordt de opbrengst van eergisteren avond van 2690 euro gedoneerd aan de wederopbouw van de gebouwen. Wederom kan ik zeggen, want 7 jaar geleden deden ze dat ook voor de stad L'Aquila.
Ook zijn er 5 vrijwilligers van het dorp waar we hiervoor woonden naar Amatrice afgereisd. Vrijwilligers afgereisd naar Amatrice. Lieve actie's van mensen die begaan zijn met de mensen uit de verwoeste dorpen best dicht in de buurt.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat mijn hart uit gaat naar alle gebroken gezinnen. Alle mensen die hun huis kwijt zijn. Al kan je helpen door te doneren, het is en blijft een machteloos gevoel.
Babette.
Quiltstudio Babette.
.JPG)
